Çocuklar, ebeveynleri tarafından kaldırabileceklerinden çok daha ağır yükler altında bırakılabiliyorlar. Ebeveynlerin taşımaları gerektiği halde çocuklarına verdikleri bu yük ve sorumluluklar çocukları bir nevi ebeveynleştiriyor. Ebeveynleşme deneyimi, çocuklar için travmatik etkiler bırakabiliyor. Peki ebeveynleşme travması, hangi davranışlar nedeniyle yaşanıyor?

Ebeveynleri tarafından;

• Çocuklara evliliklerindeki sorunlar ya da sadakatsizlik gibi durumlar hakkında bilgi verilmesi,
• Çocuğun böylesine “kocaman bir kız” olduğu ya da hep “olgun” davrandığı için en iyi çocuk olarak yüceltilmesi,
• Çocuğa onunla ilgilenmenin ne kadar zor olduğunun ya da ebeveynlerinin hayatlarının nasıl zorlaştığının anlatılması,
• Çocuğun yetişkinler için olması gereken sorumlulukları üstlenmeye zorlanması, örneğin “evin erkeği” ilan edilmesi,
• Çocuktan hep birlikte kalınacağına dair sözler istenmesi,
• Çocuğa bir romantik partnermiş gibi davranılması,
• Çocuktan diğer kardeşlerine bakması ve evi çekip çevirmesi istenmesi,
• Çocuğun gizlilik ihtiyacının ihlal edilerek cinselliği hakkında uygunsuz sorulara ve yorumlara maruz bırakılması,
• Çocuğun içinde bulunmadığı ilişkiler hakkında fikir belirtmesinin ya da sorunlarla ilgili yardım etmesinin talep edilmesi,
• Çocuğun ebeveyninin duygusal açlığını doyurması ve ebeveynine övgüler vermesinin beklenmesi

ebeveynleşme travması ile sonuçlanabiliyor. Bu sebeple de bu davranışlardan kaçınılması çocuklarımızın sağlıklı büyümeleri için büyük önem taşıyor.