Duygusal olgunluk, duygularımızı yönetebilme ve diğer insanlarla empati yapabilme, onların bakış açılarının farkında olabilme becerilerini getirir. Ne yazık ki içinde bulunduğumuz toplum veya ailede duygularımızı nasıl düzenleyeceğimizi ya da çevremizdeki insanların dünyayı algılayış biçimlerinin bizimkinden tamamen farklı olabileceğini her zaman çok iyi öğrenemeyebiliyoruz. Bu sebeple de duygusal olgunluğa erişmemiz zorlaşıyor ve birbiriyle çatışan duygularımız bizi içinden çıkılması güç hallere sürükleyebiliyor.

Öte yandan, duygusal olgunluğa erişmiş kişiler bilirler ki:

• Ebeveynlerimizden kaynaklanan travmalarımız olabilir. Bununla birlikte ebeveynlerimizi hala çok sevebiliriz ve çocukluğumuzla ilgili olumlu düşüncelerimiz de olabilir.
• Birinin bize verdiği tavsiyeyi dinlemekle beraber ona katılmıyor da olabiliriz.
• Kendimize kızgın olurken aynı zamanda kendimize şefkatli de davranabiliriz.
• Etrafımızdaki birinin bize iyi gelmediğini fark edip onunla görüşmesek de onu özleyebilir ya da keşke böyle olmasaydı diye aklımızdan geçirebiliriz.
• Birinin olumsuz davranış şekillerinin sebeplerini anlayabilir, ama yine de onu uzaktan sevmek isteyebiliriz.
• İlişki içinde bulunduğumuz kişinin görüşlerinin tamamına katılmayabiliriz.