Birçok ailede "˜normal' olarak görülen kardeş zorbalığına, kardeş kavgası ile karıştırıldığı için ebeveynler tarafından müdahale edilmeyebiliyor. Çocuklar gelişimsel olarak kardeş ilişkilerinden birçok şey öğrendikleri için kardeşleri tarafından zorbalığa uğrayan çocuklar bu durumu normalleştirebiliyorlar. Bu durum çocukların akran zorbalığına uğrama ihtimallerini de artırabiliyor. Sosyal öğrenme teorisi, çocukların özellikle kardeş ilişkileri üzerinden sosyal becerilerinin etkilendiğini öne sürüyor. Bu sebeple evde kardeşinden zorbalık gören veya kardeşine zorbalık yapan çocuklar okul ortamında da akran zorbalığı yapabiliyor veya akran zorbalığının kurbanı olabiliyorlar. Kardeş zorbalığını etkileyen en önemli faktörlerin kardeşlerin yaşı, ailenin eğitim durumu, bununla bağlantılı olarak sosyo-ekonomik durumu ve ebeveynlerin çocuk yetiştirme tutumları olduğu belirtiliyor. Bunlar arasındaki en belirleyici faktör ise ebeveyn tutumu oluyor. Çocukları üzerinde sert bir disiplin uygulayan, daha az sevgi gösteren ve çocuklarını daha az gözlemleyen ebeveynlerin çocuklarında kardeş zorbalığı daha sık görülebiliyor. Bazı araştırmalar, yaşı yakın olan kardeşler arasında kardeş zorbalığının daha sık görüldüğünü gösteriyorlar.
Akran zorbalığından farklı olarak kardeş zorbalığında ebeveynler daha az müdahale etme eğilimi gösterebildikleri için bu durum bir çözüme kavuşmayabiliyor. Birçok ebeveyn kardeş zorbalığı yerine bunu kardeş kavgası olarak isimlendirebildiği için kardeşler arasındaki zorbalığın normal bir durum olduğu yanılgısına düşebiliyor. Bu sebeple kardeş zorbalığı hakkında bilinçli olmak bunun çözümü için doğru adımlar atabilmek için ilk adım oluyor. Çocuklarınız arasındaki ilişkiyi gözlemlemek, sistematik bir şekilde karşı tarafa zarar verme durumu varsa müdahale etmek ve zorbalık yapan çocuğunuza gerekli sınırları öğretmek, kardeş zorbalığını engellemenin temel çözüm yolları olabiliyor.
