Çocuk ve ebeveyn arasındaki güç mücadelelerinin ebeveynliğin doğru yapılmadığının bir işareti olarak algılanması sık karşılaşılan bir hata. Aslında çocukların ısrarcı tavırları kişiliklerinin inşasında önemli bir ifade biçimidir. Peki bu süreçte ebeveynler nasıl davranmalı?

1. Bağımsızlığı teşvik edin.

Çocuğunuz seçimlerini yaparken bireyselliğini ifade etmek istiyor, bu yüzden dirençli tavrını anlamaya çalışın. Örneğin ödevini okuldan hemen sonra yapmak istemiyorsa nedenini sorun. Aç mı? Molaya mı ihtiyacı var? Bunu bir problem çözme fırsatı olarak düşünün. Mola vermesine karar verirseniz ekran başında vakit geçirmemesini isteyebilirsiniz. Karar verme sürecine katıldığında çocuğunuz belirlenen sınırları daha kolay kabul edecektir. Kahvaltılıklardan hangilerini seçeceği, hangi kıyafetleri giyeceği gibi şeyleri kontrol etmesi için ona alan tanıyın. Bazı kararlarda söz sahibi olmak, çocuğunuzun diğer kararlarınızı kabul etmesini de kolaylaştıracaktır.

2. Duygusal tetikleyicilere dikkat edin.

Her direniş bir güç mücadelesi değildir. Çocuklar da yetişkinler gibi strese duyarlıdır. Aç hissetmesi, yorgun olması gibi faktörler çocuğunuzun isteklerinize karşı direncini arttıracaktır. Oyuncaklarından ayrılıp okula gitmek konusunda isteksiz davranabilir ya da pazartesi sabahlarının bunaltısını hissedebilir. Ruh halini rahatlatmak için sarılmak gibi fiziksel temasları ya da mizah kullanmayı deneyebilirsiniz.

3. Duygularınızı kontrol edin.

Saygısızlığa maruz kalma, takdir görememe ya da otorite sarsıntısı yaşamak gibi tetikleyicilerinizi belirlemeye çalışın. Bazen bu tür tetikleyiciler nedeniyle gereksiz kısıtlama ya da cezalandırma yöntemleri uygulamaya çalışabilirsiniz. Bunun yerine durumu nasıl ele alacağınızı düşünmek için çocuğunuza ikinizin de üzgün olduğunu ve birkaç dakika içinde konuşacağınızı açıklayarak kısa bir mola verin. Sohbete geri döndüğünüzde birlikte bir çözüme varabilir ya da anlaşmazlığın nedenini keşfedebilirsiniz.