Bu zamana kadar ne kadar yol kat ettiğimizi düşünmek.
Üniversiteye ilk başladığımız günü, hatta ilk girdiğimiz dersi, “Ben burada ne yapıyorum?” ya da “Şu an bu sınıfta ne yaşanıyor?” gibi düşünceleri hatırlayalım. İlk günden bugüne ne kadar çok şey öğrendiğimiz ve geliştiğimiz yadsınamaz bir gerçek. Gelecek hakkında düşünmek ne kadar korkutucu gözükse de sosyal ve akademik birikimlerimizi de yok saymamalı, kendimize haksızlık etmemeliyiz.
Yalnız olmadığımızı hatırlamak.
Üniversite hayatımız boyunca aslında arkadaşlarımızla birlikte kaygının olumsuz bir getirisi olarak gelecek hakkında çok fazla konuşmayıp ötelemek, kendimizi stresli ve kararsız hissettiğimizde başka hiç kimse böyle hissetmiyormuş gibi düşünmemize sebep olabiliyor. Akademik olarak en başarılı bulduğumuz arkadaşımızla bile bu konuyu konuşursak benzer bir kaygıyı yaşadığını görmemiz bizi şaşırtabilir!
Hemen her şeyin sahibi olmanın gerçek dışılığıyla yüzleşmek.
Özellikle sosyal medyanın kullanımı ve toplumun algısı sebebiyle bir şeyleri erkenden başarma arzusu ve hatta baskısı hepimizde mevcut olabiliyor. Acele etmemek, belki hemen bir iş sahibi olmamak ve belki girdiğimiz ilk işin hayalimizdeki iş olmadığını düşünmek oldukça olağan. Deneyim kazanmak için harcadığımız zamana değer vermemiz hem sahip olduğumuz kaygıyı azaltabiliyor hem de karşılığını eninde sonunda alacağımıza olan inancımızla motivasyonumuzun yükselmesine yardımcı olabiliyor.
Unutmamak gerekir ki üniversitenin getirileri tahmin ettiğimizden daha fazla. Tüm üniversite deneyiminin aslında bilmemiz gerekenleri verdiği ve mezun olduktan sonra öğrenme sürecinin durmadığı da bir gerçek. Her ne olursa olsun, üniversiteden sonra dünyada heyecanla karşılanacak birçok şey olacak!
