Yaklaşık 30 bin kişi ile yapılan bir araştırmada günün rastgele zamanlarında kişilerden tam o esnada nasıl hissettiklerini, kiminle olduklarını ve neler yaptıklarını belirtmeleri isteniyor. Birkaç saat içindeki cevapları kıyaslanarak bu kişilerin ilk ruh hallerinin yanlarındaki kişilere ne kadar bağlı olduğu ve bu kişilerle vakit geçirmelerinin ruh hallerini nasıl etkilediği inceleniyor.

Sonuçlar gösteriyor ki bazı hislerimiz bizi belli insanlarla olmaya itiyor. Örneğin, araştırma verilerine göre mutlu olduğumuzda daha çok yabancı sayılabilecek insanlarla zaman geçirmeyi tercih ediyoruz. Bunun sonucunda ise mutluluğumuz azalıyor. Mutsuz, üzgün olduğumuzda ise daha çok arkadaşlarımız, çocuklarımız veya kardeşlerimizle vakit geçirmeye meyilli oluyoruz ve mutluluğumuz yeniden artıyor.

Bir teoriye göre bunun sebebi duygusal durumumuza göre farklı hedefler edinmemiz. Örneğin, mutsuzken mutlu olmayı hedefliyoruz ve bunu sağlayacağını bildiğimiz insanlarla vakit geçiriyoruz. Zaten mutlu olduğumuz zamanlarda ise kendimize daha sonra da yanımızda olabilecek yeni insanlarla tanışmak gibi daha uzun vadeli hedefler koyuyoruz.