İnsanların, genel olarak, ülke ya da ırk bakımından kendilerine benzeyen kişilere öncelik vermesi birçok çalışmada ortaya konuyor. Yapılan yeni bir araştırma ise bu konuya farklı bir soru ile yaklaşıyor: Türümüzü önceliklememiz yaş faktörü ile nasıl değişiyor?

Deneyde çocuklar ve yetişkinler olmak üzere iki grup ile iki farklı deney yapılıyor. Birinci deneyde "Batan iki geminin birinde 1 insan, diğerinde ise 100 köpek var. Hangisini kurtarırsın?" gibi birtakım ikilemler sunuluyor ve katılımcılardan tercih belirtmeleri isteniyor. Aynı zamanda belirtilen insan ve hayvan miktarları değişerek 1-2-10-100 gibi değerler alıyor. Böylece, katılımcıların hangi noktaya kadar kendi türüne öncelik verip veremeyeceği ölçülüyor.

İkinci deneyde ise, "Sürekli doğru şeyleri yapan" bir insanın aynı sorulara verebileceği cevaplar çocuk ve yetişkin katılımcılara soruluyor. Kısacası, bu deneyde katılımcılar "ideal olana" göre cevap vermek durumunda bırakılıyor.

Sonuçlara göre, çocuklar insanlara öncelik vermeye yetişkinlere kıyasla daha az eğilimliler. Araştırmaya göre çocukların %71'i 100 köpek ve 1 insan bulunan iki farklı tekneden 100 köpek bulunduranı kurtarmayı seçiyor. Yetişkinlerde ise bu oran %61. Bire bir ikilemlerde (bir köpek- bir insan) ise çocukların %35'i insanlı gemiyi seçerken yetişkinlerde bu oran %85'e yükseliyor.

Araştırma, bu şekilde kendi türünü seçmenin doğuştan gelen bir içgüdüden ziyade büyüdükçe öğrenilen bir aksiyon olduğu fikrine katkı sağlıyor.